داداش جونم خوشحالم که تو توی بهترین جای زمین قدم میزنی... نفس میکشی... عاشقی میکنی... خیالم راحته که اگه خودم جا موندم عوضش تمام قلبم رو به دست مطمئن تو دادم که برسونیش به کربلای حسین(ع)...
داداش جونم آخرین خبری که ازت دارم گفتی مسجد سهله هستم...
دلم را بردی نجف... حرم پدرم... مولای مهربانی ها...
یادش بخیر در این مسجد قدم زدم اما من همچنان گیج بودم خدایا من کجا... اینجا کجا... قدر ندونستم اما باز می خواهم بهشت را تجربه کنم...
خدایا چقد زود غیرممکن ها از نگاه ما را ممکن می کنی و ما همچنان ایمانمان ضعیف است...
داداش جونم، مهربونم، عزیز دلم هر قدمی که بر میداری برایم دعا کن...
سلامم را به آقای مهربانم برسان و بگو اینجا دلی برایش تنگ است...
بگو اینجا کسی غرق دغدغه های دنیوی هست و از خودش غافل شده است و بی تاب و بی قرار آغوش پرمهر شما در قطعه ای از بهشت است...
دلم یک بغل ضریح میخواهد...
داداش جونم دلتنگ تو و قلب مهربونت هم هستم و یادم نمیره موقع خداحافظی چطوری منو در آغوش گرمت گرفتی و بوسیدی...
گفتم خیلی التماس دعا و تو لبخند زدی...
من خاک پای تک تک زائرین اربابم هستم...
چه ایرانی چه غیر ایرانی...
چه مسلمان چه غیر مسلمان....
زائر امام حسین(ع) خیلی مقامش بالاست...
خواننده محترم این متن...دوست عزیز... هر بنده خدایی که گذرش به این وب میوفته من نمیدونم کربلا رفتی یا نه... نمیدونم از ایمانت از اعتقاداتت از خیلی چیزا... مهم نیس بدونم... فقط اینو میدونم هر کسی پا به این مکان مقدس بذاره زندگیش متحول میشه... یه بار هم شده تجربه کنید... برای هرچیزی هزینه می کنیم وقت میذاریم هرسفری میریم اما بهشت که در نزدیکی ماست رو تجربه نمی کنیم... نمیخوای غسل روح انجام بدی؟ بخواه از خدا و ببین مهربانی و لطف مهربان ترین را...
از بعضی از تفکرات هم خوشم نمیاد که بعضیا به زور میخوان ادای مثلا روشنفکرهارو دربیارن که مهم دل ما آدماست و که چی بریم اونجا و به جاش به نیازمندا کمک می کنیمو ازین حرفا... اینا حرفای شیطان هس...شیطان بسیار استاد و متخصص هستن...خیلی کاربلد هست، خیلی...حواستون باشه با کی طرف هستین...
امسال که کربلا بودم یه بنده خدایی که به اینجور چیزا اعتقاد نداره وقتی امد پیشم حتی زیارت قبول هم نگفت فقط با یه حالتی مثلا شوخی گفت سفر بعدی اروپا... منم نرفتم کربلا که بعدش بیام منتظر باشم ببینم کی میاد پیشم بهم بگه زیارت قبول... نه... بحث اینه حواسمون باشه هر حرفی زمان و مکان خاص خودشو داره...
من فقط لبخند زدم و چیزی نگفتم به ایشون چون خیلی از من بزرگتر هستن و نمیشد تو اون فضا پاسخ ایشون رو بدم و خدای نکرده بی احترامی بشه... البته خیلی لطف دارن زحمت کشیدن منزل ما امدن و من هم دعاشون میکنم...
منم از سفر اروپا بدم نمیاد اتفاقا خیلی دوس دارم کل دنیا رو ببینم و لذت ببرم اما بحث اینه مسائل رو باهم قاطی نکنیم... زائر خیلی حرمت داره...
به عقاید هم احترام بذاریم...
میشه هم به دیگران کمک کرد هم برای عرض ادب سختی کشید و هزینه کرد... حالا یا در اربعین یا هر زمانی که دوست داشتین میتونین برین فقط یه بار تجربه کنید واقعا غیرقابل وصف هس اون فضا...
چرا در سخنان اهل بیت هست که حتی شده پول قرض بگیرید و به این سفر برید...چرا؟ مگه امام حسین کیه؟مگه کربلا کجاست؟چرا اینقد اهمیت داره؟ چرا نمیریم دنبال جواب این سوال ها؟چرا درک و معرفت ما نسبت به امام ما اینقد پایین؟ چرا یه آدم مثلا اروپایی اطلاعاتش از امام حسین، از من که از ازل مثلا شیعه بودم و مثلا در یک کشور اسلامی بزرگ شدم بیشتر هس؟ تمام اطلاعات ما از امام حسین شده سربریده ایشون و... ما بطن قضیه رو هنو نگرفتیم چیه و ما هنو در خواب غفلت به سر میبریم... نه اطلاعاتی داریم نه اینقد اطلاعاتی هم که داریم واقعا عمل میکنیم...
یادمون باشه در این سفر میزبان امام حسین هستن پس خیالتون راحت بابت همه چی...
پیشنهاد میکنم سری به این لینک بزنید و واقعا متن رو تا آخر وقت بذارید و مطالعه کنید و فکر کنید:
محبت نوشت :
برای داداش جونم، برای پسرخاله هام، برای پسردایی هام، برای یکی از دوستان عزیزم و کلا همه ی عزیزانی که راهی بهشت شدن تنی سالم و دلی تا ابد پر از محبت آقا و روحی سبک و رها و آسمانی رو آرزو می کنم...مابراشون دعا می کنیم امیدوارم اونا هم به یاد ما باشن... دوستانی هم که مثل من دلشون کربلاست و مشکل داشتن نتونستن برن نگران نباشین آقا از نیت ما خبر داره و اینکه همین جا در خدمت خانواده زائرین باشیم یا هر کمک دیگه ای به نیت آقا انجام بدیم درست هست...
میون این همه مشغله که این روزا دارم یه جورایی بر خودم واجب دونستم بیام حرفای دلم رو بزنم... از دلتنگی برای کربلا تا دلتنگی یکی از عشق های زندگیم برادر عزیزم... هر چه از کربلا از مهربانی امام حسین بنویسم واقعا کمه...
چقد این عکس به دلم نشست...کربلایی کوچک...
کوهنوردقلبی