داشتم با خودم فکر می کردم من که ایییییییییییین همه دوست و رفیق دارم کدومشون دوستان صمیمی من هستن؟
قدیما انگاری صمیمیت بیشتر بود اما الان از این خبرا نیس...
اگه دلم از دنیا بگیره و بخوام زنگ بزنم به دوستی بگم نیاز دارم باهات حرف بزنم...
یا سرمو بزارم رو شونت و گریه کنم... یا بزنیم بریم بیرون قدم ... یا...
هرچی فکر کردم از بین اییییییییین همه رفیق کسی رو پیدا نکردم و مطمعنم که هیچ کس پاسخگو نیس...
چون همه گرفتارن... دیگه تواین دنیای سرد کی برات وقت میذاره؟
آقای سهیل رضایی که یونگ شناس هستن در کانالشون باعنوان بنیاد فرهنگ زندگی، در تلگرام یه همچین چیزی نوشتن :
"رابطه صمیمی یعنی چی؟
وقتی با کسی صمیمی هستی میتونی بدون اینکه اول فکر کنی،راحت حرفت رو بزنی اما وقتی با کسی صمیمی نیستی، مجبوری اول فکر کنی بعد حرف بزنی..."
خب با این حرفی هم که آقای رضایی زدن با این تفاسیر هم بازم دیدم در حال حاضر دوست صمیمی ندارم...
گاهی اوقات باید خودمو در آغوش بگیرمو نوازش کنمو بگم حواست باشه خدایی داری که خییییلی مهربونه و از یادش غافل نشو و یادت نره که معامله با او هییییچ ضرری نداره...
خدا تنها کسیه که میشه روش حساب کرد...
دل آرام