ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که عکس آنها را به دیوار می کوبیم یا روی طاقچه می گذاریم...
یک وفاداری کاذب...!
خود ما به عکس هایی که به دیوارهای اتاقمان می کوبیم،نگاه نمی کنیم...
ما به حضور دائم و به چشم نیامدنی آنها عادت می کنیم...
عکس فقط برای مهمان است...
این را یادتان باشد که ذره ای در قلب بهتر از کوهی بر روی دیوار است...
رونوشت بدون اصل نوشته ی نادر ابراهیمی
