دیروز به یکی از عشق های زندگیم گفتم من مثل کوه پشتت هستم...

نمیدونم چقد این جمله من به ایشون دلگرمی داد...

با خودم گفتم اگه یکی این حرفو تو کل مسیر زندگی من از کودکی تا به حال بهم میگفت چقد ته دلم قرص میشد...

البته بعدش بهش گفتم اول رو کمک خدا حساب کن بعد رو کمک من...

یه وقتایی یه اتفاق هایی تو زندگی آدم پیش میاد که آدم تازه به عمق عشقش نسبت به کسی پی میبره...

تازه میفهمه چقددددددددددد کسی براش مهمه و دوسش داره...

انگار اون اتفاق باید میوفتاد تا من بیدارشم... تاعشق به معنای واقعی خودشو نشون بده...

.

.

.

خصوصی نوشت :

این روزهای سخت تموم میشه عزیزدلم...

فقط اینکه تو داری بزرگ میشی و هر بزرگ شدنی درد داره عزیزدلم...

درد رو در آغوش بگیر... ازش فرار نکن عزیزدلم...

مهربان ترین...